Depersonalizacja

sledz.elo

Magda idziesz na leczenie do szpitala ?

olunia155

dziś w autobusie znów to samo, normalnie przejaśnienie że hej, aż mnie to zdziwiło jak można się czuć nie za szybą, ale teraz znów lekko średnia dp i dr.

Magda

ehe wybieram sie do szpitala , ale nie jezeli chodzi o derealkę tylko inne zaburzenia, depresja, bulimia itd..

sledz.elo

aha, to zycze Ci szybkiego powrotu do zdrowia !! Tak jak i innym forumowiczom Smile

Magda

bo tak sobie wykalkulowałam że skoro tyle się męczę i nie ma poprawy to szpital jest ostatnią szansą

Farrkhar

Moje doświadczenia po marihuanie są radykalnie odmienne. Depersonalizacja mija - jeśli uda mi się pokonać strach, który pojawia się jako pierwsze doświadczenie. Pokonać to może złe słowo, przywodzące na myśl wyparcie. Chodzi raczej o zaakceptowanie go, przyjrzenie mu się i przeżycie go. Wówczas znika, a ja czuję się wreszcie zdrowy, mogę normalnie myśleć, odbierać i przeżywać świat, powraca ciekawość i wyobraźnia. Trochę tak jakbym przekroczył tą niewidzialną błonę oddzielającą mnie od wszystkiego.

Brałem kiedyś leki SSRI (Aurex), ale one działały wprost przeciwnie - po prostu mniej zauważałem stan dp/dr. Bardzo mi to nie pasowało.

Magda

co zrobiłeś ze mija?
Smile

Farrkhar

Tak jak napisałem. Nie walczę z pojawiającymi się odczuciami, uczuciami, wrażeniami. Staram się obserwować swój umysł i zachowywać dystans. Patrzeć bardziej na to, co się dzieje jak na interpretację, a nie ostateczną rzeczywistość. I nie poddawać się strachowi - przeżywać go, ale nie działać podług jego wskazań i nie zamykać się w sobie.

Można by powiedzieć, że staram się medytować? Wytwarzać wewnętrzną przestrzeń? Wydaje mi się, że pod wpływem narkotyków (a przynajmniej psychodelików, a nie depresantów jak alkohol czy opiaty) pobudzają się naturalne procesy integracyjne psyche. I można z tego skorzystać. Zamiast walczyć przestawić swój umysł i stać się trochę pełniejszym. Tym bardziej, że jak dla mnie, z takich doświadczeń coś zostaje. Zmienia się funkcjonowanie na co dzień.

Last, but not least - nie robiłem tego z trawą dostępną w Polsce (od 7 lat nie widziałem tutaj dobrego zioła), tylko w Holandii. Tam nie sprzedają takiego syfu, po którym się problemy z sercem, bóle głowy i inne takie.

olunia155

no gdybym teraz spróbowała jakiegoś narkotyku, mogła bym tego nie przeżyć...
bo ja dostałam lęku od trawy. i od tego dd całego też.

serotonina88

widze ze nie tylko ja sie mecze z d/d przez zielsko :/

Magda

nie tylko Ty hehe wiekszosc nas w ten sposob zaczelo

olunia155

w póżniejszych etapach kiedy dd jest o wiele mniejsze da się żyć, i nawet cieszyć niekiedy.. Razz

no chyba że ktoś ma depresje itp. itd.
teraz mam samo dd czasem jeszcze jakiś lęk się pojawi.
czasem jedanak wciąz brakuje tej 100% realności .

Magda

kurcze mi się ostatnio strasznie pogorszyło i jestem w punkcie wyjścia! non stop towarzyszy mi lęk, boję się byc sama

serotonina88

rozumiem Cie Madziu u mnie od pol roku jest z dnia na dzien coraz gorzej codziennie czuje lek dzisiaj nawet dostalam napadu paniki myslalam ze zwariuje po takim napadzie trace nadzieje ze kiedykolwiek z tego wyjde Sad

Magda

ja poprostu boje sie byc, boje sie zyc, nie umiem zyc..