Depersonalizacja

chupachups

Witam, nie widziałem gdzie założyć temat, więc zakładam go tutaj.
Mam pewien problem, a mianowicie chodzi o to że od prawie 3 miesięcy czuję się po prostu potwornie, wszystko zaczęło się od spalenia marihuany, nie wiem jak nazwać ten stan który miałem po wypaleniu więc nazwę go po prostu bad tripem, do tej pory nie wierzyłem że po marihuanie można go mieć, a jednak...
Paliłem wiele razy, zawsze jednak na drugi dzień było normalnie i byłem spokojny i szczęśliwy, do czasu...
Spalony wpadłem na pomysł obejrzenia filmu, usiadłem więc do komputera, oglądając film w pewnym momencie spojrzałem na ścianę która się do mnie zbliżała !! Wpadłem w taką panikę że głowa mała, pochodziłem jakiś czas po pokoju czekając aż mi przejdzie, marihuana zeszła ale ten stan pozostał, bałem się chodzić spać i miałem koszmary senne, w relacjach z rówieśnikami wszystko było ok, nie alienowałem się itd. Wszystko wróciło jakby do normy jednak lęk pozostał, zacząłem myśleć że mam shizofrenię (swoją drogą moja największa obawa i lęk to własnie ta choroba, wolałbym już mieć raka i umrzeć). Miałem iśc do psychiatry jednak objawy ustąpiły i dawałem sobie radę,do wczoraj...
Wziąłem kąpiel, zjadłem kolację, wszystko ok, oglądam sobie telewizję, i zaczęły mnie prześladować myśli
- zaraz zacznę słyszeć głosy
- zaraz zwariuję
- to już koniec mojego życia, nie zaznam już szczęścia
Tak spanikowałem że głowa mała, zacząłem widzieć jakby w 3D (ciężko opisać to uczucie, ale było ono właśnie takie jak po marihuanie)
Na niczym nie mogłem się skupić, czułem tylko potworny lęk i przerażenie, rezygnację i rozpacz wielką czarną dziurę.
Włączyłem film by zasnąć przy nim i słuchać to co mówią w filmie by skupić się na dźwięku a nie własnych myślach które ciągnęły mnie tylko w jedną pustą czarną dziurę.
Rano jak się obudziłem czułem się lepiej, ale cały dzień chodzę przygnębiony i smutny.
Ktoś coś do mnie mówi czuję że to mnie nie dotyczy, ludzkie sprawy wydają się nie mieć żadnego znaczenia, pieniądze, przedmioty itd.
Strasznie padło mi też na wzrok (szumy, plamy, męty, wszystko widoczne raczej w nocy bo za dnia chyba po prostu na to uwagi nie zwracam,migające kropki itd.) ale ogólnie wszystkie moje objawy były jakby cykliczne przestawałem się czegoś bać i to akceptowałem to wynajdywałem coś nowego, a to że mam szum optyczny przestałem się go bać to zacząłem się bać że zemdleję w miejscu publicznym, przestałem się obawiać tego to zacząłem podejrzewać shizofrenię.
Mam też bardzo realne sny które zapamiętuję, nawet gdy nie są one koszmarami to się ich boję, to wszystko to jedno wielkie błędne koło.
Gdy patrzę się w jakiś przedmiot on zdaje się przybliżać itd. Nie wiem po prostu jak nazwać to uczucie związane ze wzrokiem, to wszystko napędza lęk i niechęć.
Gram na gitarze od wielu lat a teraz zacząłem myśleć że po co mi to skoro mam shizofrenię że to już nie dla mnie i obojętne jest to jak będę wyglądał czy ładnie czy nie itd. (dbam jednak o siebie)
Nie chce mi się spotykać z dziewczyną bo przeważnie milczę i mi się gadać nie chcę, tkwię tylko w swoich chorych potwornych myślach które same się napędzają.
Co już zaczynam czuć się normalnie (tak mi się wydaje) to mam atak i wszystko ch*j strzelił. Idę do psychiatry bo już dłużej tak się nie da, to wegetacja nie życie.

Proszę o jakąś poradę, co o tym wszystkim myślicie ? Macie podobnie ?
Naczytałem się też o shizofreni w internecie i tak się tym nakręcam że głowa mała.
Proszę o odpowiedź
Pozdrawiam Smile

addd

Piszę chyba o tym setny raz, możesz być pewien, że na 100% nie masz i nie będziesz miał schizofrenii, a odczucia (lękowe) które masz miałem ja i tysiące innych osób i każdemu z czasem mijają (mi po 1.5 miesiąca).

Schizofrenia to przede wszystkim:
- urojenia - śledzą Cię kosmici? agenci obcych państw? uważasz, że jesteś Jezusem? - jak nie to nie masz urojeń
- omamy - słyszysz wulgarne głosy komentujące każdą Twoją czynność? tak wygląda to u schizofreników
- depresja - chcesz z tego wyjść? Przeczytałem co napisałeś i widzę, że wręcz desperacko chcesz się wyleczyć, schizofrenicy mają zupełnie odwrotnie - uciekają od rzeczywistości, lubią swoją chorobę, nie mają motywacji do życia i chcą ze sobą skończyć.

Uważam, że derealizacja to stan przeciwny do schizofrenii, to drugie to jest zwykłe otępienie, obniżona świadomość, podczas gdy derealizacja jest bliżej oświecenia, stanem nadmiernej świadomości, aż bolesnej, co powoduje lęk.
Schizofrenik nigdy nie pomyśli, że jest chory, gdyż gdyby sobie to uświadomił to już nie byłby chory na schizofrenię, ale na nerwicę, na tym polega cały problem schizofrenii, że chorzy nie są zdolni do samokrytyki, a Ty masz wyraźnie jej nadmiar.

klawiszq92

dostaniesz coś przeciwlękowego, lęk Ci minie na pewno a jak minie lęk to i derealizacja i te wszystkie myślic zaczną schodzić, wiem to z autopsji, przechodziłem coś gorszego do Ciebie i prawie sie wyleczyłem Smile

chupachups

Dzięki, w piątek idę na wizytę zobaczymy co lekarz powie Smile