Depersonalizacja

astrobistro · Dołączył: 25 Mar 2010 Posty: 4 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/2

Witam, jestem tu nowa, od roku dzieje się coś dziwnego we mnie.
Z początku to ignorowałam jednak z tygodnia na tydzień pojawiają się coraz gorsze sytuacje których nie jestem w stanie kontrolować,to opisy paru z nich:
-gdy przebywam w miejscach w których jest dużo ludzi,hałasu i zamieszania np klasa lub autobus czuje się jakbym spadała,kręci mi się w głowie,ogarnia mnie jakiś paniczny lęk. Czasami to tak silne ataki, że nie dociera do mnie co mówią do mnie inni, chce wtedy stamtąd uciec ale nie mogę się ruszyć.
Boje się tych wszystkich ludzi,trudno mi jest opisać to ale mam wrażenie, że jakbym spróbowała dotknąć kogokolwiek to by znikł, że tak naprawdę jestem sama i wszystko co mnie otacza nie istnieje.

-kiedy gdzieś idę, wszystko zaczyna zwalniać: samochody,ludzie. Czasami muszę się zatrzymać bo czuję, że zaraz zemdleje. Mam ochotę się wtedy rozpłakać bo jestem tak bardzo bezradna na ten lęk we mnie, lęk spowodowany uczuciem ze nie mam nad niczym kontroli,że nie mogę niczego zmienić.

-bardzo często śni mi się,że jestem w opuszczonym teatrze,płacze w nim bo nie mogłam się nauczyć swojej roli i ciągle powtarzam, że to nie jest prawdziwe, mój przyjaciel mi kiedyś powiedział,że to co się dzieje w teatrze to odzwierciedlenie twojego życia.

W dzieciństwie doświadczyłam bardzo dużo stresu dodam,że mam przyjaciół i coraz częściej słyszę od nich pytania co się ze mną dzieje, także coraz rzadziej się z nimi spotykam,
te ataki uniemożliwiają mi wyjścia z domu,to następuje tak nagle,że raptownie zaczynam płakać. Mam ciągły mętlik w głowie, zaczęłam pisać strasznie chaotycznie i trudno mi się sensownie i zrozumiale wypowiadać.

Boje się bo to się tylko pogłębia,kiedyś ataki zdarzały mi się raz na tydzień, teraz czasami dochodzi do 5 razy dziennie, przerażają mnie myśli, że pewnego dnia te uczucia będą cały czas. Czy to derealizacja? Bardzo proszę o rozważenie tego i odpowiedź.
Pozdrawiam.

grzesiek 123 · Wysłany: Pią 2:27, 26 Mar 2010 Temat postu:

Cześć, z opisu Twoich objawów wnioskuję, że prawdopodobnie masz fobię społeczną, dość częstą przypadłość w tych czasach:

[link widoczny dla zalogowanych]łeczna

do tego objawy napadów paniki i lęku, co w całości można zaknąć słowem NERWICA. Polecam wizytę u psychologa, ruch na świerzym powietrzu, zdrową dietę i w miarę możliwości unikanie stresów. Będzie lepiej na bank kiedy zaczniesz pracować nad psychiką, rozpoznawać objawy i przestawać się ich bać. Pozdrawiam i życzę zdrówka! Smile

astrobistro · Wysłany: Pią 6:43, 26 Mar 2010 Temat postu:

# występują obawy, że słowa lub działania mogą spowodować upokorzenie bądź zawstydzenie,
# narażenie się na ekspozycję społeczną lub myślenie o niej powoduje wystąpienie lęku oraz objawów somatycznych,
# obawy przed upokorzeniem bądź zawstydzeniem są nieuzasadnione lub nadmierne,
# występuje unikanie sytuacji wywołujących lęk oraz odczuwanie silnego stresu podczas narażenia na ekspozycję społeczną,
# odczuwalne jest cierpienie spowodowane unikaniem sytuacji społecznych,
# występują problemy społeczne i zawodowe

Ale kiedy 3/4 z tego zupełnie się nie zgadza z tym co ja czuję.
W każdym bądź razie dziękuję za odpowiedź. Smile

adelka · Wysłany: Pią 7:53, 26 Mar 2010 Temat postu:

nie jestem lekarzen Wink

ale z objawów od razu skojarzyło mi się z agorafobią- a nawet jesli nie to, to na 100% zaburzenia nerwicowe jakieś

Agorafobia (gr. αγοράφόβος) – irracjonalny lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, wyjściem z domu, wejściem do sklepu, tłumem, miejscami publicznymi, samotnym podróżowaniem; połączony często z antycypacją ataku lęku w unikanej sytuacji. Częstą cechą zarówno obecnego, jak i poprzednich epizodów jest występowanie lęku napadowego.

Częstość występowania: ok. 7% kobiet i 3,5% mężczyzn cierpi na agorafobię.

Jako dodatkowe cechy zaburzenia spotyka się również często objawy: depresyjne, natręctw i fobia społeczna.

źródło wikipedia Wink

co do twojego pytania o derealizacje, przy nerwicy może wystąpić derealizacja ale jest to tylko objaw tak jak lęk

nie chce ci narzucać objawów ale czy czujesz się czasami jak we śnie? np jak jesteś wśród tych ludzi, albo tak jak byś niewiem oglądała film a nie sama w tym uczestniczyła? uczucie jakby się działo wszystko obok ciebie? świat widziany jak przez szybę? jeżeli tak, to niestety ale masz derealizacje Smile

ale to mija, jesli wybierzesz się do lekarza kilka miesięcy i bedzie dobrze, u mnie np, lęki zniknęły juz po 3 tygodniach, sądzę że to szybko Smile

o a tutaj jest szerzej opisane

Objawami fobii jak i innych zaburzeń lękowych mogą być:
Objawy psychosomatyczne np. suchość w ustach, potrzeba oddania moczu, przyspieszone bicie serca itp.
Utrata częściowej, jak i prawie całkowitej kontroli nad swoim zachowaniem np. w trakcie napadu lęku może występować odruch ucieczki, człowiek nie patrząc na nic biegnie od miejsca teoretycznie niebezpiecznego do miejsca w którym poczuje się bezpiecznie.
Ogromny strach, który może chwilowo paraliżować.
Dodatkowymi cechami mogą być objawy depresyjne oraz fobie społeczne.

Agorafobia, czyli lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni. Dla człowieka, który cierpi na Agorafobie problemem będzie:
Wyjście do sklepu
Strach przed tłumem
Strach przed miejscami publicznymi (np. supermarkety, kościół)
Lęk towarzyszący podróżom
Często strach przed wyjściem na dwór
Można zatem stwierdzić, że Agorafobia jest w pewien sposób przeciwieństwem klaustrofobii, jednak często obydwie fobie pojawiają się równocześnie.

Formy leczenia

Po stwierdzeniu u siebie Agorafobii powinniśmy starać się przełamywać lęk, stawiać czoło sytuacjom, obserwować siebie. Każdy, nawet najmniejszy sukces powinien być przez nas zapamiętany (najlepiej odnotowany), i kiedy pojawi się ewentualna porażka, przywołać sobie te sukcesy. Człowiek z zaburzeniami lękowymi bowiem 'lubi' po porażce startować od zera. Zapomina o tym, że coś osiągnął, i kiedy coś nie wyjdzie, mogą pojawiać się stany depresyjne, których objawami będzie utrata wiary we własne możliwości, brak chęci i motywacji. Kiedy zauważymy u siebie podobne objawy, wskazana jest wówczas wizyta u psychologa. Może ona nam wyjść tylko na zdrowie. Często nie jesteśmy w stanie poradzić sobie z pewnymi problemami, i nie powinniśmy tego ukrywać.

[link widoczny dla zalogowanych]

Victorek · Wysłany: Pią 13:49, 26 Mar 2010 Temat postu:

Raczej fobią społeczną to nie jest, sam wiem po sobie.
Mówisz, ze w dzieciństwie przeżyłaś dużo stresu, ale czy np. byłaś w jakiś sposób molestowane czy coś takiego?
Na pewno lęku masz dużo w sobie stąd takie jazdy, trudno okreslić po twoim poście co to jest i gdzie to można sklasyfikować.
myślę, że tym najlepiej zajmie się lekarz.
Odczucia nierealności jakie opisujesz moga być derealizacją, ale równie dobrze moga to być ataki paniki a ty je tak odbierasz. Zresztą przy których derealizacja równiez może wystepować.
Ja myślę, że dobrze by było abyś udała się do psychiatry, na pewno coś więcej mu powiesz a on dopyta o to co chce.
Ale np. jak złapie cię ten stan to mimo wszystko możesz np. wysławiać się, i w miarę logicznie myśleć?

grzesiek 123 · Wysłany: Pią 14:10, 26 Mar 2010 Temat postu:

Nie ma co sie zastanawiać, idź do lekarza to będziesz wiedziała co Ci dolega:-)

Konrad! · Wysłany: Sob 18:22, 27 Mar 2010 Temat postu:

AstroBistro, tak jak napisał już Grzesiek, masz zaburzenia nerwicowe lub depresyjne. Doświadczony psychoterapeuta powie już dokładnie czy masz fobię społeczną czy agorafobię, ale to już nie ma wielkiego znaczenia, bo leczy się to tak samo - psychoterapia i ewentualnie leki jeżeli trudno będzie Ci się pozbierać żeby nad sobą skutecznie pracować.

A sen faktycznie bardzo wymowny. Twoja podświadomość rozumie życie jako rolę, którą musisz odegrać i której aktualnie nie możesz sprostać. Teatr to miejsce gdzie występuje się przez publicznością, więc może chodzi także o to jak wypadasz w oczach innych osób. Pomyśl o życiu w ten sposób i zastanów się jak je zmienić lub jeżeli nie da się tego zrobić, to jak zmienić swoje nastawienie do życia. Jak możesz spełnić swoją życiową rolę? Co dokładnie nią jest? Czy na pewno jest sens ją spełniać?

Ambicje warto mieć, ale cała sztuka polega na tym, aby nie zrażać się porażkami. Nad tym trzeba pracować długo i wytrwale. Edison, Einstein, Papież i wszystkie inne osoby, które dokonały wielkich rzeczy, nie dokonały ich dlatego, że chciały wypaść dobrze czy wypełnić role, ale dlatego, że wytrwale do tego dążyły. To tak słowem wstępu.. i dla zachęty rozmyślań nad tymi tematami, a następnie zmiany tych przemyśleń w działanie Smile

astrobistro · Wysłany: Wto 23:25, 30 Mar 2010 Temat postu:

astrobistro · Wysłany: Wto 23:27, 30 Mar 2010 Temat postu:

bua18

"Skąd mogę wiedzieć czy to co mnie otacza istnieje? "
Bo ja tak mówię Cool

marra

Twoja historia jest podobna do mojej. Nie mogłam przebywać nigdzie gdzie był jakikolwiek tłum ludzi... Tak przeraźliwie się ich bałam, że później, będąc w jakiś zbiegowisku ludzi miałam myśli samobójcze. Jednak ani mój psycholog, ani mój psychiatra nie stwierdził, że jest to fobia społeczna. To wszystko powodowało u mnie derealizacja. Po prostu, gdy byłam w jakimś tam tłumie Ci ludzie wydawali mi się, okropnie obcy, co powodowało u mnie lęk. A byli obcy dlatego, że według mnie nie istnieli...
Poprzez leki i wizyty u psychologa to minęło. Wink

marra

"... czuje, że dzicz, zupełna dzicz zamknęła się wkoło niego - tajemnicze życie dziczy, które tętni w lesie, w dżungli, w sercach dzikich ludzi. Nie ma wtajemniczenia w takie misteria. Nasz obywatel musi żyć pośród niepojętego, które jest także czymś wstrętnym. Wyobraźcie sobie rosnący w tym człowieku żal, pragnienie ucieczki, bezsilny wstręt, poddanie się, nienawiść...".

Fragment ~ Jądra Ciemności ~