Depersonalizacja

polandpolandpoland

Od siebie dodam, ze nie biore lekow - dd uwazam bardziej za chorobe duszy niz ciala. Jedynie biore czasami tabletki z magnezem by sie wzmocnic. Te cholerstwo musimy my sami pokonac, nikt inny za nas tego nie zrobi! Wierze w Was, tak samo jak w siebie!!!

mariuszp87

A może jest na forum ktoś, komu sie wydaję, że cierpi na d/d całe życie? Chętnie bym pogadał.

olunia155

ja od 7 ms i prawie juz zapomnialam jak to jest "normalnie" ';< niech mi ktos powie ze to ma koniec przeciez wiecznie nie moze trwac, wszystko ma swoj koniec moze dd nie? kurdę, gorzej no.

Magda

pewnie że ma koniec;) tylko trzeba przestać się nad sobą użalać i walczyć o to zdrowie, ruch , tak jak mówil Grzesiek - ruch ruch sport

Jamjest · Wysłany: Śro 15:00, 04 Mar 2009 Temat postu:

Najgorsze jest ciągłe sprawdzanie, czy to już minęło, bo podświadomość potem robi swoje. Chyba trzeba na regresing iść, cofnąć się do czasu wystąpienia problemu i wyleczyć uraz na poziomie duszy.

Magda · Wysłany: Śro 16:41, 04 Mar 2009 Temat postu:

Ola uwierz mi, nie da się zapomnieć jak to jest gdy jest normalnie Smile

jak będziesz miała przebłysk to od razu podchwycisz to i zauważysz że to obraz tego normalnego świata

Lennon · Wysłany: Śro 18:44, 04 Mar 2009 Temat postu:

potwierdzam - to się czuje. ;p