Depersonalizacja

ryczal

Witam.
Kiedyś gdy zacząłem klasę 1 gimn, zacząłem biegać (z całej szkoły klas 1-3 byłem trzeci- mimo że byli starsi ode mnie nawet o 2 lata),
biegałem przez cały rok (nawet zimę). Byłem pewny siebie. Poza tym byłęm najwyższy z całęj klasy i najsilniejszy. Uczyłem się na 5-4. w klasach 4-6 podst miałem świadectwa z paskiem, ogromną reputacje nauczycieli, i zainteresowanie płci przeciwnej. W drugiej klasie przestałem biegać bo poznałem dziewczyne, zamiast biegać spotykałem się z nią..... ... i właśnie od tego momentu życia pojawiło się dd.

Mam 15 lat. problem z DD.
Wszystko zaczęło się od tego (jak wyżej napisałem), że na początku sierpnia poznałem pewną dziewczyne, w której zakochałem sie po uszy, Minęły pół roku, a ona mnie zostawiła. Na początku wmawiałem sobie, że nie będe się przywiązywał ani angażował w ten związek, ale wyszło zupełnie inaczej. Po tym wszystkim straciłem pewność siebie nawed do najbliższych i rodziny - wciąż zamykałem się w sobie. w wielkanoc przełamałem swój strach przed wszystkimi i od tego czasu aż do stycznia wszystko szło w dobrą strone, otwierałem się na ludzi, powoli zacząłem o niej zapominać. (jeszcze nie miałem DD).
W lutym obejżałem jakiś program na tv, w którym pewien profesor mówił o zaletach wyciszenia umysłu itp. Bardzo zaciekawił mnie ten program, więc chciałem odpocząć i nie myśleć o niczym - za którymś takim razem poczułem dziwną pustke w głowie (w czasie tych wydażeń dowiedziałem się wiele żeczy o dziewczynie która mnie zostawiła, wiele przykrych rzeczy) (i wtedy zaczęło się DD)
Po upływie około miesiąca pogorszyły się moje oceny w szkole, zauważyłem pogorszenie wzroku (tak jakby moje oczy były zbyt nawilżane), straciłem realny zmysł węchu ! przykładowo pieprz czuje dopiero wtedy jest ona 1-3cm od mojego nosa. Poczułem spadek testosteronu, i cieńszą barwe głosu
jednak nikomu o tym nie powiedziałem. Od tego czasu wcale nie myślałem o byłej, i znów zyskałem pewność siebie. W czerwcu (wiem że to głupie) ale idąc spać zacząłem się masturbować, robiłem to z 4 godziny. wyobrażałem sobie wiele sytuacji, prubując pobudzić muzg do myślenia, I znalazłem opowiadanie erotyczne, które przeczytałęm 3 lata temu, i które utkwiło w mojej pamięci. Zacząłem je czytać jeszcze raz...... aż usnąłem nie wiem kiedy.
Obudziłem się rano eehhh, zobaczyłem, że mały był mokry w spermie, szybko poszłem na kompiel, i wtedy DD ZNIKŁO ! tak jakby coś się odblokowało, poczułe m 10 myśli na sekunde, rozmawiałem z moją mamą która wychodziła do pracy, byłem uszczęśliwiony i wesoły. Jednak moje szczęście nie trwało zbyt długo......... włączyłem komputer, żeby napisać do kumpla, no i pisałem do niego może z 10-15 min. Gdy odeszłem od komputera DD znowu się pojawiło, a ja zacząłem sę obwiniać.
Od tamtej pory (od czerwca) do dziś (listopad) mam DD. Problem w tym że Powruciło do mnie jak bumerang z podwojoną siła.

W porównaniu do innych nie mam lęku. Moja babcia (od rodziny taty )miała padaczke, depresje, nerwice i żółte papiery, chociaż mój ojciec, ani jego siostra nie ma.
Od rodziny mamy mój dziadek był alkoholikiem
Nie biore żadnych leków, nigdy nic nie paliłem- co najgorsze nikomu nie powiedziałem o dd .....

Za miesiąc kończe 16 lat..........

Jakobs

I co chcesz coś od nas?
Dodam na pocieszenie że chyba masz jeszcze dysleksje/dysortografie Wink

ryczal

Twierdzisz, że nie mam dd?
A skąd to odrealnienie od rzeczywistego świata, pustka w głowie ?
Mam śnieg optyczny. problemy w nauce-gdy czytam tekst no nic z niego nie zapamiętuje. Nie wiem co robiłem wczoraj, tydzień temu.........
Szukam wsparcia na tym forum ale chyba go nie znajdę......

Czy muszę upaść aż tak nisko żeby puźniej sie podnieść ??

ryczal

Czy ktoś jest na tym forum ??

addd

Psychiatrzy zdobyli adresy IP użytkowników i pozamykali wszystkich w wariatkowie Very Happy

.
Tak na poważnie to masz zwykłą obsesję na punkcie siebie np. jak twierdzisz czytając tekst nic z niego nie zapamiętujesz - każdy tak ma jak się nie skupi na nim albo tekst jest nudny Smile

a Ty niepotrzebnie zwracasz na to wszystko uwagę.
Najbardziej polecam wynalezienie sobie jakichś zainteresowań a także zastanowić się nad zaletami DD na pewno jakieś znajdziesz, bo DD to błędne koło - zamartwiasz się nad tym co powoduje objawy jak problemy z koncentracją, a te problemy powodują że dalej o tym myślisz, objawów nie zlikwidujesz więc pozostaje przestać się tym martwić wtedy przerwiesz to błędne koło i znikną objawy.

ladybird84

witaj ryczal spokojnie przestan sie nakrecac bo to nie pomaga ja od przeszlo miesiaca mam depersonalizacje i derealizacje dzien w dzien wiem fatalne uczucie ale ja to zaakceptowalam , mi pomaga wysilek fizyczny i niemyslenie o tym , raz odczuwam to mocniej raz lzej bardzo pociesza mnie fakt ze nie jestem sama z tym problemem ze nie tylko ja tak mam, czuje sie lepiej czytajac rozne fora i historie ludzi, to naprawde da sie wyleczyc ja w to wierze bardzo mocno ja tez nikomo o tym nie powiedzialam. moj maz wie tylko o nerwicy o dd i dp nie wie i narazie nie chce zeby wiedzial mnie bardzo motywuje fakt ze mam dzieci meza i nie moge sie poddawac temu przeciez wiecznie tak nie moze byc ten stan musi kiedys ulec zmianie a jak sie dzis czujesz ?pozdrawiam

ryczal

ladybird84

rycza

addd

Sam tak miałem i wiem o co chodzi Wink

myślisz o swoich problemach z koncentracją i paradoksalnie w ten sposób pogłębiasz swój problem (przez zwiększenie lęku).
Aby to przezwyciężyć polecam dużo czytać, jakieś książki np. przygodowe, fantasy czy co Cię najbardziej interesuje, najlepiej lekkie np. jeśli chodzi o sci-fi to dobry jest "Stalowy szczur", odradzam w tym stanie ciężką literaturę jak Lem czy Dukaj Razz

.
Myślę, że czytanie to dobra terapia na DD jeśli chodzi o koncentrację, mi przynajmniej pomaga.

ryczal · Wysłany: Pon 18:38, 26 Mar 2012 Temat postu: