Depersonalizacja

olunia155

a masz inny wybór, jeśli sie poddasz czeka cię depresja na bank.
Wiara. A w dodatku to się boje tez depresjii. Przeraża mnie myśl że nie miała bym siły wstać z łożka...;/ zespół lękowy też nie jest przyjemne. Wcale.
Kuurwa. Sorki musiałam się gdzieś wyżalić.

Zaburzenia dysocjacyjne, dysocjacja (łac. dissociatio, rozdzielenie) - jeden z ostrzejszych mechanizmów obronnych, znany w psychologii. Pojęcie dotyczy zaburzeń określanych niegdyś jako histeryczne.

Jest to generowanie przez nieświadomość rozmaitych (pozornych lub rzeczywistych) dolegliwości fizycznych w celu uzasadnienia niepodejmowania działań przez jednostkę lub odwrócenia jej uwagi od niechcianych myśli i uczuć. Polega na pojawieniu się objawów uszkodzenia fizycznego lub utraty kontroli, czasowej drastycznej modyfikacji cech osobowości albo poczucia tożsamości, w celu uniknięcia przykrych uczuć i myśli.

to o dd, zaburzenia dysocjacyjne
wynika z tego, że lęk podczas tych halucynacji przy trawce musiał byc tak ogromny, że powstało dd.

no ale skroro to jest w podswiadomości to jak mam to z tamtąd wywalić ;/ jakaś hipnoza czy co ;/

Lennon

Magda

da się z tym życ 2 lata i da się więcej, nei wiem jak dla was ale dla mnei derealka nie jest męcząca, męcza mnei tylko wszystkie te zaburzenia i choroby tak tak choroby bo mam bulimię .. Sad

a co za tym idzie depresję, nerwicę natręctw, zaburzenia lękowe, wszystkiego po trochu. dobrze chociaz ze po trochu bo jakby mi przyszlo lezec caly dzien w lozku i patrzec sie w sciane z silna depresja to dlugo bym nie pociagnela

timmy3

Jestem pewien ze tak jak piszesz mozg odpalil najmocniejsze mechanizmy obronne bo przez kilka godzin byl przekonany ze umiera..nie wyobrazam sobie realnej sytuacji ktora moglaby wygenerowac taka panike wiec nasza podswiadomosc na pewno dzialaa z przeswiadczeniem ze nigdy z tego nie wyjdziemy wiec chcial nas przygotowac na smierc..ale udalo sie przezyc z tym ze mamy traume!

carlos

YoYoMike

dokladnie timmy d/d zaczyna sie po prostu od traumy tylko ze potem mamy d/d lecz nie wiemy o tym i myslymi ze zwariowalismi i to powoduje nowe leki, az tak w kolko, a tylko my mamy moc zeby te leki zatrzymac poprostu zapomniiec trzeba i zyc dalej bo chyba kazdy z wasz moze przyznac ze jesli robicie cos albo czyms sie zajmujecie to wszystko jest ok, i jeszcze znalazlem ze d/d jest symptomem nerwicy, tzn. lekow itp. wiec jesli nerwica sie skonczy to skonczy sie d/d Very Happy

....to by wytlumaczylo czemu Magda ma jeszcze d/d skoro mowisz ze jeszcze masz depresje itp.

olunia155

mi jest lepiej jak jestem z ludźmi, bo sama jak zwykle za dużo myśle

Magda

ja ciągle powtarzam że dd sama w sobie nie jesy uciążliwa, z tym że nie występuje ona sama jedyna tylko tawarzyszy chorobom i zaburzeniom a to one rujnuja życie Razz

YoYoMike

a mi przeszkadza wiec sie mam sie zamiar pozbyc moimi wszystkimi silami i sa efekty, poprostu zaakceptuj, wyrzuc glupie mysli, i chyba unikaj zmeczenia bo one wywoluje wieksza d/d a ta powoduje wiecej stresu

BlueEyedDevil87

zycie jest ciezkie i kazdy to wie...ale jest kilka rzeczy, otworzysz oczy, przejdziesz to i bedziesz mial cholerna pewnosc ze w zyciu juz cie nie zaskoczy bo dotychczasowe zycie bylo pieklem na ziemi...to wystarczajaca pokuta.

serotonina88

Witam, jestem nowa na forum ale niestety doswiadczona w temacie d/d, mam ja od jakis 5 lat Sad

wiec moze zaczne od samego poczatku odkad pamietam zawsze bylam wesola mialam wielu znajomych kazdy dzien cieszyl mnie jednak do czasu...pewnego dnia obudzilam sie i wszystko sie odmienilo w moim zyciu, na samym poczatku nie wiedzialam co sie ze mna dzieje ale teraz wiem ze to bylo i jest d/d (musze dodac ze tak jak wielu z was palilam zielsko) na samym poczatku tak bardzo nie przeszkadzalo mi to jednak po jakis 2 latach mialam tego dosc olewalam szkole obowiazki itd i wtedy dopadla mnie nerwica najpierw lekowa potem do tego dolaczyly natrectwa napady paniki totalny koszmar oczywiscie nikomu sie nie przyznawalam bo myslalam ze nikt mnie nie zrozumie i pomysli ze jestem nienormalna :/ dusilam to wszystko w sobie mialam mysli samobojcze wogole nie wychodzilam z domu nic mnie nie cieszylo w koncu nadszedl dzien w ktorym chcialam sie zabic i w ostatniej chwili przyszla do mnie przyjaciolka i wtedy otworzylam sie przed nia i powiedzialm jej co czuje bylam zaskoczona bo zrozumiala mnie (chodz osoba ktora nie ma d/d nigdy nie zrozumie co czujemy) powiedzial zebym poszla do psychologa lub psychiatry ale ta mysla mnie przerazala i wtedy przyszly mysli ze moze mam schizofrenie itd po jakims czasie poszlam do psychiatry wykryl u mnie depresje nerwice i d/d dal mi psychotropy (bralam przez rok stimuloton) i kazal mi chodzic na terapie. moj stan zaczal sie poprawiac chodz nie bylo idealnie ale znowu chcialo mi sie zyc wychodzic do ludzi smiac wiec stwierdzilam ze leki i terapia mi juz nie sa potrzebne i teraz wiem ze zrobilam najgorsza rzecz bo nie mozna przerywac terapii od tak sobie...od tego czasu minelo pol roku a ja z dnia na dzien czuje sie coraz gorzej d/d nasililo sie a depresja powrocila ze zdwojona sila mam mysli samobojcze ogolnie mam wszystkiego dosc do wszystkiego sie zmuszam zeby rano wstac isc do pracy albo do szkoly jest zajebiscie ciezko i tak jak czytalam to kazdy z was wierzy w to ze wyjdzie z tego ja niestety nie...tak jak czytam wasze wpisy to mowicie ze macie to kilka miechow ja z tym zyje od 5 lat i jest tylko coraz gorzej...

YoYoMike

No wiem co czujesz mialem tak przez okolo miesac ale potem co raz lepiej, poprostu zaakceptuj to, znajdz sobie cel w zyciu, np. co chcesz osiagnac i pracuj ku niemu a to samo zniknie, wiesz ja mialem samo d/d i moze troche lekow, depresjii nigdy tak naprawde, wiadomo smutki tak ale nie depresje wiec nie wiem, ale poprostu musisz robic to co zawsze i sie wyluzowac i wiesz pomoga tez jak sie wyteza mozg zauwazylem np. matma itp. no i wogole dla pociechy powiem ci ze mi jest juz dobrze zyje normalnie nie umiem sobie tego wyobrazic ze w takim tepie przechodzi czasami wiadomo mam mysl o kurwa no nie to mi nigdy nie przejdzie ale trzymaj sie faktow, a faktem jest ze ludzie z tego wychodza jesli sie tym nie przejmuja. Very Happy

Glowa do gory, no i moze jakbys chciala to wroc na terapie Very Happy

serotonina88

YoYoMike nie jest mi latwo zaakceptowac taki stan.d/d przeszkadza mi w normalnym zyciu i to wlasnie od d/d dostalam depresji. a jak ma sie depresje to juz wogole odechcielwa sie czegokolwiek. dzisiaj mialam lepszy dzien i postanowilam ze znow umowie sie na terapie do mojego psychiatry ale glupio mi tak po pol roku do niego zadzwonic ze znow potrzebuje pomocy Confused

YoYoMike

jesli co pomoze to dzwon nie przejmuj co on o tobie bedzie myslal bo on i tak prawdopodobnie zna cala twoja osobowosc i nie przejmuj sie co on bedzie myslal jesli ty bedziesz sie czula dobrze to dobrze

olunia155

tak samo mam ,że głupio mi zadzwonić, nawet jakbym miała jeszcze się leczyć...
ile minęło z 6 miesięcy, może 7...
jakoś daje radę aleee....