Depersonalizacja

ble333

DD mam powyżej 5-ciu miesięcy. Przez pierwszy tydzien masakra potem jakos sie czymś zająłem i jak za dużo myślalem to odrealnienia ale dało sie żyć. po nie całym miesiącu znowu masakra i wpisując obiawy w google znalazłem że to może być derealizacja/depersonalizacja. Byłem u psychologa ale siedząc tam i wysłuchując głupot [brak wiedzy na temat dd: . ze to poczatk psychozy itp,..] była okropna "izolacja" w ciele że czasem brakowało mi słów przyy rozmowie. Są dni że da się wytrzymać ale idąc do szkoły wątpie "CZy ja naprawde chodze do tej szkoły" "czy wracając ze szkoły nie zapomne np że ja tu akurat mieszkam", boje sie że zaraz zwariuje.Chodz wiem że jest ranek to to do mnie nie dociera.Jak są lepsze dni to tylko wieczorem mam lęki i mocniejsze odrealnienie niż zawsze. Od dziecka wszystkim się stresowałem. Chodź nie było powodu szykując się do kościoła czy do szkoły czułęm stress chociaż nic złego mnie tam nie czekało. Jak sobie z tym radzić . Już tyle tematów przeczytałem na ten temat ale ciągle sie stresuje.Zajmuje się pasją ale i tak nic nie daje.

Magda

A byłeś u psychiatry ? Leki by Cię uspokoiły bo w takim stanie to i z terapią ciężko.. Smile

ble333

właśnie chce sie wybrać jak najszybciej ale boje się że mi sie pogorszy na poczatku po lekach jak wielu . a teraz musze poprawiać oceny w szkole

Magda

Nie pogorszy o ile sobie tego nie wmówisz Smile

Naprawdę. Ja jak pierwsze leki zaczynałam to byłam tak spanikowana, że myślałam, że przez nie umrę i faktycznie było niefajnie. Teraz natomiast po długiej przerwie wybrałam się po leki (nieźle mi się w życiu popaprało..) i czułam się o niebo lepiej już po paru dniach Smile

Pewnie też to sobie wmówiłam.. ale jest ok Smile

Trzymam kciuki, nie nakręcaj się negatywnie.