Depersonalizacja

Arek860415

WItam wszystkich. Po pierwsze ciesze sie ze powstało to forum !!!. Mam depersonalizacje. Jest to dla mnie duzy problem. Zaczeło sie 2 lata temu na wakacjach doswiadczałem sporych stresów i ni z gruchy ni z pietruchy zaczeło sie cos dziac zaniepokoiło mnie jak zaczołem jakos tępo patrzec bez emocji. Poszłem nawet na pielgrzymke bo to bylo na wakacjach nic nie pomogło. Czasami rozmazywał mi sie obraz tak to czułęm . CZUŁEM ZE STRACIŁĘM OSOBOWOSC. To do czego dązyłem co nakręcało mnie gdzies umkneło. Starciłem "przyjaciół". Nie utrzymuje z nimi kontaktów. Jesli przyjdzie mi z kims gadac to najchetniej sie nie odzywam. Moja osobowosc tak jakby umarła. Z tym problemem byłem u psychiatryczki babka 70 lat powiedziala ze to zaburzenia emocjonalne i przepisła leki na schizofrenie. Wkurzyłem sie zaliczylem prof Bombe i od tąd wiem ze to depersonalizacja. Kazał znaleść sposoby na stres. Leków nie biore od roku. Studia rzuciłem po roku teraz znów sie ubiegam. Jak z kims rozmawiam mam lęki ze mu cos zrobie. MAM DO WAS PYTANIE. TEZ TAK MACIE ???????

grzesiek 123

Jednym z głównych objawów mojej depersonalizacji bylo dosłowne, tak jak w nazwie to figuruje - subiektywna, odczuwana przeze mnie "utrata duszy, człowieczeństwa". Ten kto tego nie przeżył, nigdy nie zrozumie. Czułem się tak, jakbym nie istniał, gdyż przez pewien czas praktycznie nie miałem uczuć. To było straszne i byłem przekonany, że nie minie. Teraz jest lepiej, ale tak sobie czasem myśle ze smutkiem, że niestety narazie chyba sie nie zakocham, bo co prawda czuje seksualny pociąg do kobiet, ale nie ma w tym kompletnie uczuć. Jestem cyborgiem. Buuu.

Arek860415

Ja w chwili gdy dostałem tej depersonalizacji tak jakby wszystko straciło sens. Jakbym stracił cenną osobowosc która wartosciowła mi wszystko teraz wszystko mam gdzies nie zalezy mi mam słomiany zapał. Nie mam o czym rozmawiac z ludzmi. Mam lekką beznadzieje. TEZ TAK MACIE ? JAK TO U WAS WYGLĄDA ??

Gość

Ja miałem taką opcję, że poznałem cudowną dziewczynę, która w dodatku mnie pokochała. Słodziak pod każdym względem - ładna, miła, kulturalna, po prostu mój ideał... byłem zakochany po uszy dopóki jej nie pocałowałem pierwszy raz. Nagle przestałem wszystko czuć i było to tak dziwne, że siedziałem wieczorami i zastanawiałem się jak to możliwe i co się ze mną dzieje. Po prostu w krótkim czasie stała mi się jakaś obca, a znajomość bezwartościowa i pusta, pozbawiona jakichkolwiek uczuć z mojej storny. Na szczęście dziewczyna była tak kochana, że nie uciekła ode mnie i po kilku tygodniach/miesiącach na nowo się zakochałem. Jesteśmy razem już pół roku i jest cudownie. Derealizacja osłabła, ale jeszcze mnie trzyma. Deperesonalizacji nie miałem.

Arek860415

Witam ponownie. Chce powiedziecf ze moja depersonalizacja tak jakby odebrała mi kawałek osobowosci i nie wiem co z tym robic. Mam pytanie kto miał albo ma depersonalizacje ?????

grzesiek 123

Ja się czułem jakbym nie istniał, napisałem o tym wyżej.

Arek860415

Chodzi mi bardziej o osobowosc. . Mam uczucie ze wszystko robie fałszywie ze udaje ze gram. Jakbym stracił osobowosc. Czujecie sie tak ?? Macie przyjaciół ?? moje gg 7005342 Mam z tego powodu poważną załamke

Rafał82

Czuję się prawie tak samo jak Ty już ok 2 lat.To jest tragedia.Nic nie czuję,wszystko robię jak maszyna.Jeżeli chodzi o płeć przeciwną to po prostu nie mam motywacji do związania się z kimś,nie widze sensu.
Wszystkie moje zainteresowania,hobby przepadły bez śladu.
Jednak ciągle gdzieś we mnie jest jeszcze jakaś nadzieja,że to wszystko minie... i tak już od 2 lat.

Gość

Ja mam to samo od paru lat, generalnie geneza moich stanow lekowych i nie umiejetnosci 'kapitalnej' nie umiejetnosci, badz nie moznosci(depersonalizacja) sobie z nimi radzenia jest dluga i przerazajaca.

asia84 · Gość

asia 84 · Gość

u mnie sie to zaczelo doklanie 2 tygodnie temu,tak po prostu lezelam i ogladalam film z moim chlopakiem i nagle pomyslam sobie o czlowieku i swiecie,przerazilam sie mam leki,nie potrafie w nocy spac boje sie samje siebie i nie wiem po co tu jestem na tym swiecie i co to jeste swiat i od czego to wsztsko sie zaczelo,czuje sie jakbym nie byla soba,wszytsko dookola jest jakies nie realne ludzie i ja.boje sie ze nigdy mi to nie przejdzie.widzialam sie z psychiatra jestem na tabletkach,chodze na terapie od tygodnia,tam jest silownia i rozne inne rzeczy ale czasami nie wiem po co to robie,czuje sie jakbym zwariowala i nie jestem soba.w nocy sie budze przerazona i mam leki.staram sie jak moge zajmowac czym kolwiek,jestem na zwolnieniu lekarskim,mieszkam w londynie od 3 lat,wszystkie tabletki sa za darmo i cala ta terapia.czy to kiedykolwiek przejdzie?boje sie...

ala · Gość

czesc wszystkim!teraz chyba zaskocze was!Ja to mam od ...uwaga 25lat i jeszcze w wariatkowie nie wyladowalam.Wiec mysle ze i wy sobie jakos bedziecie radzić.

ala · Gość

czesc wszystkim!chcialam sie spytac czy komus tak jak mnie krotko po pojawieniu sie depersonalizacji dolaczyly sie inne dziwne odczucia?U mnie pojawily sie liczne fobie nplek wysokosci ,lek przed tlumem,lek przed duzymi pustymi przestrzeniami.Czesto tez w miescie zauwazam ze na przejsciach przez ulice zaczynaja mi drzec nogi ,a jak widze wieksze skupisko ludzi czuje ze zaczynaja sie zawroty glowy.Jest to wszystko okropnie uciazliwe i ogromnie wypompowujace.Gdy jeszcze niedawno nie wiedzialam o istnieniu tego forum myslalam ze jestem jakims super dziwolagiem bo nie spotkalam nikogo z podobnymi problemami .Od kiedy wiem o istnieniu tych stron jest mi lzej POZDRAWIAM

Ania1976

Witaj Alu,

Wedlug mnie masz klasyczne objawy silnej nerwicy lekowej, i dlatego tez masz D/D. Jestem pewna na 90%, ze jesli udaloby sie zniesc objawy nerwicy, D/D byloby niezauwazalne.

W ogole, tak sobie mysle, i tak tez wspominala mi Psychoterapeutka, ze ludzie zdrowi tez maja D/D, ale odbieraja ten stan jako naturalny.

Trzeba byc uposledzonym umyslowo, zeby nie zastanawiac sie: Kim jestem? , co ja tu robie?, czym jest Swiat, itp., z tym, ze ''zdrowych'' ludzi nie napawa to takim lekiem i napadami paniki, bo Oni sa ze soba pogodzeni, zycie ich satysfakcjonuje. Poza tym, nie przezywaja takiego stresu, napiecia nerwowego, nie sa tak uwrazliwieni na stres zycia codziennego.

Poza tym, moze nie dostali od zycia takiego kopa jak My?

Pozdrawiam goraco,
Ania 1976