Depersonalizacja

smyk

Zaburzenia lękowe w tym depersonalizacje - derealizacje mam juz od 1998 roku. Probowalem bardzo wielu lekow lecz praktycznie tylko dwa okazaly sie skuteczne w moim przypadku. Znaczaca poprawe dal lek o nazwie Sulpiryd ktory ma dzialanie antypsychotyczne. Lek ten nie uzaleznia i moze byc dlugotrwale stosowany. Ja biore dawke 400mg juz 5 lat co pozwala mi w jakims stopniu normalnie funkcjonowac (zanim zaczalem brak ten lek moj stan byl bardzo kiepski). Wazna informacja dla tych ktorzy beda chcieli sprobowac: lek zaczyna dzialac dopiero po okolo 2 tygodniach stosowania dlatego nie nalezy od razu sie zniechecac. Z wlasnego doswiadczenia moge jeszcze dodac ze na mnie zaczela dzialac dopiero dawka 200mg (zaczynalem od 50mg). Wedlug ulotki dawka optymalna to 600mg na dobe wiec ogolnie wynika z tego ze male dawki nie przynosza wikszych efektow co trzeba wziac pod uwage. Oczywiscie lek ma tez skutki uboczne. Najbardziej dla mnie dokuczliwa jest sennosc, choc nie jest tak duza jak po innych lekach np. przeciwlękowych. Dodatkowym efektem ubocznym jest wzrost wagi ciala. U mnie 15 kg w ciagu 2 pierwszych lat stosowania i tak utrzymuje sie do dzis.
Chcialem jeszcze dodac ze nie jestem przedstawicielem zadnej firmy farmaceutycznej. Po prostu chce pomoc bo wiem jak ciezko poradzic sobie z ta choroba. Moje zdanie jest takie ze trzeba probowac wszystkiego tzn i psychoterapii i lekow, tekze mam nadzieje ze komus moja wiadomosc pomoze. Jesli ktos ma ochote mozna ze mna porozmawiac pod numerem gg 3-4-4-1-0-6-3. Pozdrawiam.

olunia155

moja p. psychiatra twierdzi, że da się całkowicie to wyleczyć...
długo masz dd... chyba nie cały czas.?

smyk

Tak jak napisalem z tym problemem mam do czynienia od prawie dziesieciu lat. Zaczelo sie w 1998 roku, pozniej mialem 3 lata kiedy objawy ustapily i ponownie od szesciu lat mecze sie z ta choroba. U mnie wyglada to tak ze kiedy przebywam w domu funkcjonuje w miare normalnie tzn. objawy odczuwam w lekkim stopniu. Problemy zaczynaja sie dopiero kiedy zapada zmrok lub kiedy znajduje sie w obcym miejscu. Dlatego od szesciu lat nie wychodze nigdzie dalej poza miejsca ktore znam, natomiast po zmroku nie wychodze nigdzie, poniewaz w takich sytuacjach zwykle dostaje ataku ktory mozna nazwac pomieszaniem napadu panicznego lęku z objawami wlasnie silnej depersonalizacji-derealizacji. Przy okazji postaram sie opisac cala moja historie. Pozdrawiam.

Jamjest

a ja uważam, że należy właśnie iśc tam, gdzie się ,,boi'' i sie przyzwyczaić do tego.Mnie brała zawsze derealizacja na otwartych przestrzeniach i tam, gdzie duzo ludzi...dlatego tez team idę Smile

I jak juz przestaniesz się tego lękać - to już tylko zyć normalnie i czekać, aż samo minie:)