Depersonalizacja

tuora

Witam - To mój pierwszy post na forum, od ponad 3 lat walczę z D/D
dopiero nie dawno dowiedziałem się że moja przypadłość to nie własny wymysł a choroba. Dowiedziałem się tego z filmu i tu właśnie chciałbym polecić że naprawdę dobrym i potrafiącym podnieść na duchu filmem jest "numb" triler do filmu można odzukać na youtube

Film dostępny w Polsce drogą legalną niestety nie jest(można pisać do mnie na priv)

Film opowiada właśnie historie człowieka chorego na depersonalizację.

lolek

no no ciekawe, ten film uswiadamia mi jak daleko są Amerykanie w porownaniu z nami jezeli chodzi o wiedze i w szczegolnosci zainteresowanie tym problemem skoro taki oto film powstał. Nie powiem film wydaje się być ciekawy, do tego Matthew Perry znakomity aktor. Narazie nie mam czasu by pogadać, ale takie pytanie czy nie mógłbyś wrzucić go na jakiś serwer, z chęcią bym obejrzał. A powiesz chociaż jak się skończył? chyba, ze nie chcesz innym psuć zabawy to napisz na priva Wink

grzesiek 123

Właśnie zacząłem oglądać i stwierdziłem, że to film o mnie:-) U głównego bohatera też się to zaczęło od dużej ilości trawki i czuł się tak samo hehe. Obejrzę do końca i zdam relację.

lolek

to ja też obejrzę, już ściągam

grzesiek 123

...hmm no niby jest o depersonalizacji i nerwicy, ale ogólnie rzecz biorąc to komedia romantyczna, więc trochę dziwnie to wszystko wyszło i mam mieszane uczucia.

Gość

ja nie moge tego sciagnac Sad

rastaman

genialny film... i zrozumialem jedno. ze ziolo w moim przypadku bylo tym wyzwalaczem, kiedys i tak bym tego dostal na pewno... polecam ten film kazdemu choremu na depersonalizacje! rzeczywiscie stany sa do przodu z ta tematyką, w polsce malo sie slyszy o takich problemach, czesto lekarze nawet nie wiedza co to derealizacje i depersonalizacja...

Kasia

NO WŁAŚNIE.... Dlatego nie ma się co obwiniać, że zniszczyłem/łam sobie życie przez trawę, bo d/d mogło nas równie dobrze złapać pewnego dnia na ulicy. Ja strasznie obwiniałam się o to, że podczas jednego wieczoru zmarnowałam sobie całe życie... Później zrozumiałam dopiero, że myślenie lękowe już we mnie było. I pewnie jakas sytuacja by kiedyś uaktywniła nerwicę.

namnlavs

fajny. najbardziej podobaly mi sie te wszystkie drobne szczegoly ktore tylko osoba z dp zauwaza: kompulsywne gapienie sie na lyzeczke, wlasna reke, to o pustej ulicy o 4 nad ranem itd Wink

bardzo realistyczne i przez to przemawiajace.

juz troche mniej zakonczenie. nawet nie to ze hollywoodzki happy end bo nie do konca tak bylo, koles w koncu nie wyzdrowial, zaakceptowal jedynie.
ale samo to ze okazal sie zdolny do milosci, zycia w zwiazku. osoba z dp raczej nie jest w stanie kochac normalnie drugiej osoby.