Depersonalizacja

Spencer

[link widoczny dla zalogowanych]

bua18

mam nadzieję że z czasem będzie się o dp czytało w gazetach, bo to wrecz idealny materiał na artykuł.
z wszystkim się zgadzam prócz:"cierpiący na zaburzenie depersonalizacji, traci całą pewność siebie, codziennie rano “modli się” by nikt do niego nie przyszedł bądź nie zadzwonił, a najgłówniejszym priorytetem dla pacjenta jest zamknięcie się w sypialni i nie wychodzenie stamtąd pod żadnym pozorem"
moim zdaniem dd dodaje pewnosci siebiie, gdyz jestesmy odcieci od swoich zahamowan, a w ostrej fazie odrealnienia, nawet od niesmialosci i struktur osobowosciowych. Natomiast prawda jest ze nawiazywanie i utrzymywanie znajomosci przestaje interesowac i sprawiac przyjemnosc.
Po za tym tekst oddaje i fajnie ubiera w slowa rzeczywistosc jak ze snu

pewnaosoba

mysterious

Victorek

Może po prostu nie macie fobii społecznej.
Bo mnie DD nie dała żadnej pewności siebie, fakt na poczatku jak jej dostałem odsuneła mnie od problemu fobii i natrectw nawet z racji tego, że jest okropnym stanem. Może nawet luzowała mnie bardziej bo nie mialem jakby uczuc i było mi wszystko obojętne. Jednak po czasie stwierdzam, że teraz fobia tylko jeszcze bardziej momentami nasila mi stan depersonalizacji.

Nie oczekujmy jeszcze od społeczeństwa aby rozumieli czy interesowali się dd/dp kiedy nawet większość lekarzy choćby pierwszego kontaktu nie ma pojęcia o co chodzi.
Ostatnio byłem u swojej doktorowej (ona wie co mi jest) z innego powodu niż problemy psychiczne ale akurat była inna doktor na zastepstwo i czytajac w karcie, ze biorę leki psychotropowe zapytała na co. To mówię, ze zaburzenia lękowe ale najbardziej depersonalizacja.
I ona pisze w tym swoim zeszyciku i zapisała zaburzenia lekowe ale nad tym drugim wyrazem się zawachała i poprosiła abym jej powtorzył bo chce zapisać Smile

Specjalnie ją zapytałem potem o dp i cóż nie wiedziała o co chodzi.
Wiedziała, że dzwony biją ale nie wiedziała w którym kościele.

Ale fakt z tego co się obserwuje to coraz więcej osób jest chorych, być może spowodowane jest to presją dzisiejszego życia albo tym, ze teraz chętniej się do tego ludzie przyznają. Chociaż szczerze mówiąc nie bardzo wiem jakby można było udawać, ze wszystko jest ok i z tym żyć jakby nigdy nic.