Depersonalizacja

tea

[link widoczny dla zalogowanych]

Konrad!

tea

wiesz, nie wiem, cały czas się nad tym zastanawiam, bo to właśnie mnie dotyczy i chyba najlepsze jednak słowo jakie mi pasuje to przystosowanie... przystosowanie dla mnie, to tworzenie czegoś na kształt zastępczej osobowości, jednej lub kilku (ja tego nie rozróżniam, także ci nie powiem, ja je po prostu zauważam) pozwala w miarę normalnie funcjonować, oczywiście nie tak jak funkcjonuje człowiek wolny od tego, raczej w jakiś "przystosowany" sposób... chyba...
a w ogóle to bardzo źle się czułam czytając ten artykuł, więc można powiedzieć, że bardzo mnie poruszył, ale nie rozumiem wszystkiego, muszę go przeczytać jeszcze raz, tylko nie dziś, ani jutro... w ogóle szukam czegoś właśnie na temat DID, czy inaczej osobowości wielorakiej, ale na razie nie znalazłam za dużo

pozdrawiam

mag · Gość

odpowiadam Tei , czy nie lepiej jednak poszukać siebie ? Nie zastępczych dróg życia, bo zawsze będziesz żyła czyimś a nie swoim losem ......depersonalizacja , to chyba nieuśwadomione powtarzanie czyjegos losu...

grzesiek 123

Dla mnie, depersonalizacja to jest znieksztalcone odbieranie wlasnej osoby wywolane przez ciagle, natarczywe i nieustające depresyjno/nerwicowe napiecie i leki (kiedy organizm sobie juz z tym nie radzi i peka) Tak to odczułem i nie dorabialbym tu jakichs dziwnych filozoficznych teorii z czyims losem.

grzesiek 123

Wracając do zagadnienia :" * Pacjenci z chroniczną depersonalizacją przystosowują się i czują brak potrzeby leczenia. " mysle, ze to polega na tym, ze czlowiek widzi, ze nie jest coraz gorzej, ze jakos mozna z tym zyc, mimo, ze ciezko, widzi ze nie zwariowal, ze ludzie wcale tak tego nie zauwazaja... w koncu leki maleja, przez co depersonalizacja tez. Na poczatku chyba jest najgorzej, gdy czlowiek jest w szoku i nie wie co mu jest.

tea

Mag, przepraszam, ale zejdź ze mnie, może i cierpię na depersonalizację, ale jestem dobrze przystosowana i mam swoje zdanie na temat takich osób jak ty i teorii pseudopsychologicznych jakie głoszą...

idź sobie i denerwuj kogos innego z łaski swojej

no, ale żeśmy się wkurzyli Evil or Very Mad

tea

Witaj Grześku!

ja tak sobie myślę, że przystosowanie jest w ogóle możliwe dlatego, że cierpiący na depersonalizację są na ogół bardzo spokojni i nie wadzący nikomu (no bo jakże inaczej Wink

) więc otoczenie niczego nie zauważa, a my boimy się o czymkolwiek mówić i nie chcemy zawracać nikomu głowy, bo przecież jesteśmy nieważni... i tak to jest Smile

pozdrawiam serdecznie

tea

Podaję książkę traktującą o przemocy i zaburzeniach z nią związanych.

Judith Lewis Herman "Przemoc: uraz psychiczny i powrót do równowagi"
zaburzenia dysocjacyjne są tam wymienione jako częste zaburznie ofiar przemocy