Depersonalizacja

Latino

Czesc, nazywam sie Rafal i zarejestrowalem sie specjalnie po to, aby pomoc innym, bo pamietam jak bardzo mnie te skrzywienie psychiczne meczylo... Zaczelo sie tak: na koniec wakacji mialem impreze - ostro sie nawalilem i na 2gi dzien po prostu nic nie bylo tak, jak dawniej - czulem sie, jak za szyba... to bylo straszne, nie wiedzialem co sie dzieje, myslalem ze mam takiego kaca, wiec na poczatku sie nie martwilem, ale to zostalo na dluzej i powoli bylem ocraz bardziej przerazony... Nie moglem siedziec z zalozonymi rekami, musialem dowiedziec sie co mi jest i sie dowiedzialeem... Oczywiscie poszedlem do psychiatry po raz pierwszy w mym zyciu... oczywiscie na prywatna wizyte, bo nie bylo sensu czekac... troche sie dowiedzialem i dostalem leki anty-depresyjne (SETALOFT!!) Spotykalem sie z psychiatra raz w tygodniu i po jakims miesiacu zauwazalem poprawe... na poczatku nic, ale z czasem bylo coraz lepiej, az poczulem, ze wrocilem do siebie... ze to jestem ja Smile

jakby dusza wrocila do ciala Wink

. Derealizacji/depersonalizacji nie mam juz od dawna... znowu ciesze sie zyciem - wszysto jest jak dawniej Smile

Mam 18lat, zdaje wlasnie na prawo jazdy, chce spelnic marzenia o kabriolecie - mam na oku BMW Z3 Smile

. W trakcie d/d mialem tez depresje - na to wszystko pomoglo mi (moze to dziwne), ale rowniez zakupy w galeri (nie oszukujmy sie, kazda plec chce byc atrakcyjna - kazdemu wlasna atrakcyjnosc poprawia nastroj i jestem hetero - wiec bez zlosliwosci) przestalem oczywiscie czytac pesymizy na forach i przestalem wkrecac sobie rozne choroby (psychiatra wybil mi to z glowy) Ogolnie pomogl mi optymizm, dobre samopoczucie, anty-depresanty i rozmowa z psychiatra Wink

Teraz nawet gdy mysle doglebnie o dd, to kompletnie nic nie moze mnie 'zlapac' Smile

lecz zadko o tym mysle, bo to juz przeszlosc i licze, ze wam tez sie uda, bo z tego sie wychodzi!! Smile

Wiec wiecej entuzjazmu i nie sluchajcie tych pesymizmow, ani nie siedzcie w domu poddajac sie, bo trzeba walczyc - realizujcie swoje marzenia i plany - dd nie moze wam w niczym przeszkadzac, bo to TYLKO stan przejsciowy Smile

ktory na prawde latwo przezwyciezyc, nie ma sensu tylko siedziec i narzekac - bo w ten sposob nic sie nie ruszy... zycze wam wszystkiego najlepszego, pozdrawiam Smile

ps. dd sprawilo, ze zaczelem bardziej doceniac swoje zycie i wzmocnilo we mnie empatie, wiec dd wzbogacilo jakby moja dusze i troche mnie nauczylo Smile

addd

Bardzo optymistyczny wątek. Potwierdza tezę że DD to jest stan przejściowy i nie ma co na siłę go dalej ciągnąć myśląc o nim. Większości ludzi którym przechodzi w ogóle nie zagląda na to forum, bo im po prostu szybko to minęło.
Po alkoholu to trochę dziwne mieć derealizację. Ja zanim "zachorowałem" też na kacu miałem tego typu uczucia i zazwyczaj z kacem mijały. Większość ludzi ma ten stan po marihuanie. Teoretycznie DD po alkoholu nie powinna dziwić, w końcu alkohol jest dużo bardziej szkodliwy od marihuany. Ale w praktyce większość ludzi ma właśnie po ziole co jest trochę zastanawiające.
Ja miałem tak samo, sertralina (czyli setaloft, asentra, zoloft itp.) pomogła mi wyjść z tego. Osobiście wierzę, że tego typu leki nie są jednak konieczne do wyjścia z tego, przede wszystkim potrzebna jest wiara, że będzie lepiej.

Latino

addd

Czyli jednak możliwe że masz to po ziole? Very Happy

U mnie się od tego właśnie zaczęło. Ale dobrze że o tym piszesz, na pewno wielu osobom pomoże.

Latino

bua18

to zalezy od tego jak kto ma bardzo spierdolona psychike... ja juz od 13 r zycia mialam problemy ze sobą, z depresja, autoagresja, nawiazywaniem kontkatków, bulimia i mnóstwo innych.. Przez lata sie to nasilało, lata stresu, izolowania sie, nalogi itd.
I mam dd od 2 lat, mam spaczone myslenie, depresje juz we krwi. bralam setalofty itede i nic Shocked

moze troche mi dp puscilo, ze potrafie cokolwiek czuc...
wiec ujme to tak jesli dd jest nastepstwem jakiegos stresu, odpusci.
ale jezeli sie juz ma z glową nieładnie, to to wcale nie jest takie łatwe.

Latino

Victorek

"weź się w garść" uwielbiam to słowo.
Latino naprawde fajnie, że ci przeszło ale twoj ostatni post jakos mnie ruszył trochę. Bo faktycznie rzecz biorąc najebałes się za ostro i doszła ci derealizacja, która nie jest jeszcze tak przebadana aby dokładnie stwierdzić jaką zmianą po wypiciu alko w mózgu była spowodowana.
Wziąłes leki i wróciłeś swoją główkę do stanu równowagi i dd znikło.
Ale bue rozumiem bo niestety derealizacja nie zawsze jest spowodowana trawką albo libacja alkoholową tylko czesto ostrymi zaburzeniami które ciągną się od dziecka.

Tak więc radę "weź się w garsć" można sobie w niektórych przypadkach wsadzić głęboko w dupe.
Ale oczywiscie owszem derealizacja to rzecz do odwrócenia. Tego nie neguje. I w zalezności od sytuacji trzeba walczyć.

Ale tez trzeba zrozumiec innych którym leki ot tak nie pomogły bo ich problem lezy o wiele głebiej niż poodwracane neuroprzekaźniki w wyniku dużego kaca.

painforever

Ja bardzo chcę, żeby było jak dawniej.. ja też paliłam.. tzn wzieło mnie tydzień po. Ale ja mam nerwicę niestety.. mialam jakieś 3 lata temu z dd ale wyszłam z tego, chociaz ne wiiedzialam o co biega z dd i balam sie ze jest to jakis sen o_o a teraz znowu.. boję się, że jest to nie prawdziwe >.<'' mam dośc.. chcę wydostać sięz pod kopuuły i od nowa trzeźwo myślec a nie bac sie tego ze ten swiat moze byc nie prawdziwy ;xx